دل ديدني هاي شهر  سرب وسراب(246)

من کسی را که هر لحظه حرف از رفتن می زند، اهل رفتن نديدم، من از رفتن کسی مي ترسم که هیچ وقت از رفتن نمی گوید! 

 من منتظران مهدی را نگران ديدم، زيرا حسین را منتظرانش کشتند.

 من پندارگراياني را ديدم كه چه بسيار کوشیدند تا آغوش و بوسه را از عشق حذف کنند! اما فقط عشق را از آغوش و بوسه حذف کردند .

من انسان ها را چون دانه های زیتونی ديدم که تنها هنگامی جوهر جان و گوهر گران خود را بروز می دهند که درهم شکسته شوند. 

من كساني را سنگين تر ديدم كه بلور بغض خود را براي سبك شدن نشكستند .

ادامه دارد...

                   شفيعي مطهر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: